Karatea, bere jatorria Japonian duen autodefentsara bideratutako arte martzial bat da. Karate hitzak “esku hutsa” esan nahi du, horregatik ez da armarik erabiltzen arte martzial honetan eraso eta defentsa ariketetan.

Diziplina hori ikasten den bitartean, eskuko zein hankako teknikak erabiltzen dira, eta horrek, orekan dauden posizioen eta arnasketen laguntzarekin, potentzia- eta abiadura-maila handiak lortzea ahalbidetzen du.

Karateren helburua borroka metodo bat izatetik haratago doa. Norberaren burua sakonago ezagutzen laguntzen duen diziplina bat da, mugak gainditzea ahalbidetzen duena. Kirol-diziplina horren filosofia errespetuan, autokontrolean eta jokabide etikoan oinarritzen da, eta jarduera fisiko hutsetik harago doa; izan ere, pertsonaren garapen integralerako eta gizartearen aurrean duen portaerarako oinarrizkoak diren elementuak ditu. Norberaren energiaren erabilera eta jarrera positiboa funtsezkoak dira praktika hori garatzeko. Bizi-filosofia bati buruz ere hitz egin genezake; izan ere, autodefentsaz gain, eguneroko egoera zailen aurrean zer jarrera hartu irakasten du.

Teknikez gain, kontzentrazioa eta errespetua funtsezkoak dira. Diziplina honetan hezten denean, bizitzarako ere hezten da, inor ez baita beste inor baino gehiago.

Nerabezaroan izandako aldaketa hormonalen ondorioz, haurrek eta gazteek lehertzeko zorian dagoen bonba baten antzera jokatzen dute askotan. Bestalde, horrek eragin handia eta ahula duten egoerak bihurtzen ditu, eta horrek bide txarretik eraman ditzake, baita eskola-jazarpenaren biktima izatera ere.

Defentsa pertsonaleko oinarri batek bere burua defendatzeko gai izateko tresna egokiak izatea ahalbidetzen du eta, horrela, bere buruarengan segurtasuna handitzea, bere zaurgarritasuna erabat ezabatuz.

Hazkundearen etapa hori aldaketa ugariz beteta dago, eta aldaketa horiek gehienetan ez dira batere errazak, eta, autoestimua edo sendotasuna bezalako faktoreen arabera, eragin handiagoa edo txikiagoa izan dezakete garapen pertsonalean eta sozialean.

Ikerketa askok frogatu dute arte martzialen praktikaren bidez ondorio oso onuragarriak lortzen direla nerabeentzat oro har, batez ere jokabide-arazoak edo arazo emozionalak dituztenentzat

Helburuak:

  • Autoestimua eta asertibitatea lantzen dira.
  • Egoera fisikoa eta trebetasun motorrak hobetzea, adrenalina ezabatzen eta estresari aurre egiten laguntzen duen lan kardiobaskular eta fisiko baten bidez.
  • Gorputzaren eta adimenaren arteko orekak kontzentrazioari mesede egiten dio, eta hori eskola-emaitzak hobetzean nabarmentzen da.
  • Ez dago borrokara bideratuta; aitzitik, autokonfiantza sustatzen du eta geure burua defendatzeko prest sentitzeko gaitasuna ematen digu. Horrek esan nahi du jarrera lasaiagoa eta ez hain desafiatzailea izan behar dugula.
  • Norberaren borondatea baliatzen du, bizikidetza-arauak onartzen ditu eta ni-a bera onartzen du.
  • Lehia modu positiboan sustatzen da, baina berdintasuna errespetatuz

“Etsaia beldurra da, armadura maitasuna.”
David Carradine (1936-2009)